De laatste dagen Lima en terug naar Amsterdam

We zijn weer thuis, na een geweldige reis van zes weken.

Nog even nu terug naar vrijdag 7 februari. In Lima is een hele buurt, vlakbij plein 2 de Mayo, met muziekwinkels. Daar wandelden we rond en daar zagen we charango's', probeerden we charango's, stemden charango's en tenslotte kochten we een charango. (Een charango is een klein snaarinstrument, met vijf paar dubbele snaren). De stemming lijkt op die van de ukelele, maar door de extra snaren wordt het toch wel hard werken om het te kunnen.

Die dag waren we uitgenodigd om nog een keer te eten bij de familie Penna, familie van Rocio. Maar voor die tijd bleek er nog wat tijd over om naar het Museo Arqueologico Rafael Larco Herrera te gaan. Weer een opvallend mooi museum.  Het was ons extra aangeraden door de jonge mensen uit Brazilië. Ik weet niet meer waarom, misschien de afdeling erotische kunst. Dat hadden we ook niet eerder ergens gezien. Boeiend.

Een taxi bracht ons naar de familie Penna, maar dat bleek lastiger dan gedacht. We hadden het adres, maar het nummer was niet te vinden. Onze 73 jarige chauffeur stelde er een eer in het te vinden, reed ons drie keer de hele straat op en neer en vroeg het keer op keer, maar we werden steeds een andere kant opgestuurd. Uiteindelijk belden we in een telefooncel op straat en bleken we voor de deur te staan. We konden heerlijk in de tuin eten, want het was heet in Lima. Een verademing voor ons, na het koude Puno en Cusco. We genoten van een heerlijke maaltijd bij deze gastvrije familie. 

Voor we naar huis gingen reed Jup ons naar het enorme park in Lima, waar heel veel verlichte fonteinen zijn. Spectaculair.

Zaterdag 8 februari

Laatste hele dag, bezoek aan Chancai waar de grootouders van Rocio, de ouders van Claudia wonen. Chancai ligt ongeveer 80 km boven Lima, aan de kust. Of deze dag voor opa erg leuk was, weet ik niet, hij is blind en zit in een rolstoel, maar oma genoot duidelijk, ook erg van de kinderen. We aten in een restaurantje en toen Jup en Rocio opa en oma naar huis terug brachten, wandelden wij langs de kust naar het kasteel van Chancai. Een groot toeristisch centrum, beetje pretpark eigenlijk. Er is wel een klein museum in, maar het doet allemaal wat kitscherig aan. Het is ook geen oud kasteel, integendeel, het is in het begin van de vorige eeuw pas gebouwd. Zwembaden erbij, een volksdansgroep erbij en een clown. Niet echt iets voor ons.

Zondag 9 februari.

Echt de laatste dag. Inpakken maar ook nog tijd voor Don om zich te laten scheren. voor de derde keer deze reis. De 83 jarige Santiago was blij hem terug te zien. Heel fijn daarna om ook nog even naar La Punta te gaan. Heerlijk weer, de laatste zonnestralen voor ons. Hier waren we de eerste dag ook geweest met Jup en Ayla. Toen hadden we er gezwommen in een ijskoude zee. Nu wandelden we er rond.

Om zes uur in de avond werden we door een grote groep familie naar de luchthaven gebracht. Vader Victor, moeder Claudia, tante Teresa, oom Oskar met vrouw en kleindochter, het werd een emotioneel afscheid.

Maandag 10 februari landden we op Schiphol om 15.15 uur. Heel tevreden en heel moe.