Ica en Huacachina

9 januari donderdag

Al om 9 uur nemen we een taxi, tuktuk, naar Huacachina. In het hotel zeiden ze dat ze daar 4 sol voor rekenen, onze jongen vroeg er 5, we vertelden wat het hotel ons zei en ach, 4 was ook goed. We gaven hem uiteindelijk 5. 

Prachtig, wat een oase. Zoals je hem als kind voorstelt als je verteld wordt wat een oase is. Een meertje, daar omheen palmen en daarachter hoge zandduinen. Woestijn dus. Aanvankelijk was het bewolkt. Ik klom dus de hoge duinen op om te zien dat erachter weer hoge zandduinen lagen. We zwommen en de zon kwam door. Heet was het direct, heel heet. Op blote voeten kon je niet meer door het zand lopen. Onder een palm liggen was het fijnste om te doen. 

In the lonely planet van Karolus had ik gelezen dat Guadelupe interessant zou zijn, dus zochten we een taxi daarheen. De chauffeur, Alexi, verzekerde ons echter dat als we een Bodega wilden bezoeken, we beter een hele trip met hem konden doen, twee bodega's en Guadelupe. We begonnen in Bodega el Catador. We kregen een boeiende rondleiding door José, de druiven, het persen, de destilleerder, de opslag, het hele proces, toen en nu. Tenslotte proeven. Heerlijke zoete wijn.

Niet ver van deze bodega, wist Alexej een ander, bodega Lazo. Alexei kende de mensen en was zelf onze gids. Bij de ingang stond Ezio Devotto in een enorme ton, kip te grillen en aardappelen te poffen. Hij liet ons stukjes aardappel met hele sterke saus proeven. Het was lekker. Maar wat een speciale bodega. Natuurlijk alle wijnproductie middelen, maar verder stond het vol met allerlei kunst. Oude Inca, Nazca en Ica kunst, maar ook moderne. Verder verzamelingen oude radio's, kommen, schilderijen, liedteksten, veel en boeiend.. Alexi liet ons zien hoe je met behulp van een tak, bamboe wat wijn uit een ton kan halen om te proeven. Da cachina vond ik heerlijk. Wel zoet, maar niet te erg.

in Guadelupe was inderdaad niet zoveel te zien, hoewel een leuk plein, alles nog overdadig versierd voor kerst. Terwijl ik rond liep spraken Don en Alexei over hun gezondheid, allebei diabetes. Alexei wilde absoluut janko voor don kopen, op de markt zei hij, daar kost het bijna niets. Het lijkt op appel, maar smaakt anders en is heel goed voor diabetes. Met de taxi reden we over de markt en vanuit de taxi riep Alexei naar de marktkoopmannen of ze janko hadden. Helaas nergens. Nu heeft Don het gekocht in de supermarkt, niet ver van het hotel. In het nieuwe grote winkelcentrum waar we ook vanavond kaartjes kochten voor de bus van Cruz del Sur, terug naar Lima. Morgen.