Lambayeque

Het is vandaag vrijdag 17 januari en sinds mijn laatste reisverslag is er heel wat gebeurd.

zondag12 januari waren we nog in Lima en werden we uitgenodigd om met de hele groep, Claudia en Teresa, moeder en tante van Rocio, Jup, Rocio, Ayla! Sofia en wij te eten bij familie aan de andere kant van Lima. Lima is zo groot dat een taxi daar meer dan een uur over doet, maar je kijkt je ogen uit. We kwamen ook weer langs de berg christobal! middenin Lima waartegenop, zo hoog als mogelijk huisjes gebouwd zijn.

We hebben heerlijk gegeten, kennis gemaakt met nog een deel van de gastvrije familie. We hadden accordeon en ukelele mee genomen, na het eten werd het muziek maken, zingen en dansen.

maandag, vroeg op voor een afspraak in het ziekenhuis voor Don. Zijn bloedsuiker is goed gedaald, doorgaan met dezelfde medicijnen en meten als hij zich niet goed voelt. Het gaat gelukkig nog steeds beter. Als we ergens eten nemen we meestal samen een maaltijd en dan hebben we genoeg. Don komt vast terug als een slanke man.

die avond vlogen we naar Chiclayo. Opnieuw met de hele groep. Voor Claudia, de moeder van Rocio was het de eerste keer In een vliegtuig, maar ze vond het leuk hoewel ik haar bij het opstijgen wel een kruisteken zag maken. Oom Javier kwam ons ophalen in Chiclayo en bracht ons naar avuela en avuelo in Lambayeque. De groep was te groot voor het toch wel heel grote huis, dus wij werden naar een hostal, heel dichtbij gebracht. Maar wat een maaltijd (en nog meer familie) stond er voor ons klaar. De verhalen over de geweldige Peruaanse keuken vlogen over tafel tegelijk met het heerlijke eten en voor de volgende morgen werd ons de heerlijke gebakken Peruaanse vis beloofd.

dinsdag 

na de gebakken vis, namen we een mototaxi naar Museo Tumbas Reales de Sipan. In dit museum is een grafkelder nagebouwd van de El señor de Sipan. Hier is een prachtig overzicht van hoe deze piramides werden ontdekt en gebouwd. Het is heel mooi gedaan en geeft geweldige informatie. We kregen een Engels sprekende gids en dat was een fijne extra, want de meeste teksten waren alleen in het Spaans. Ook de Peru gids van Betty was hier bijzonder uitgebreid over.

Met Juan Carlos, neef van Rocio wandelen we over het strand bij Pimentel. Hier liggen allemaal kleine bootjes op het strand, rieten bootjes waarmee door een persoon de zee op wordt geroeid om te vissen. Ook met de mototaxi's wordt het strand op gereden en af en toe blijven ze vastzitten. Dan komt er overal hulp aangerend en grote pret als het gezamenlijk lukt om de taxi los te krijgen. Er is heel veel te zien op het strand. We wandelen de lange pier op en zien daar hoe dat vissen gaat. Er is een enorme behendigheid voor nodig, om dat te doen bij deze toch wel flinke golfslag. We blijven er heel lang staan kijken. Als de bootjes aan de kant liggen, wordt de gevangen vis op het strand verkocht. Verderop langs het strand zien we een heel ander leven. Daar is het toerisme. Hotels, restaurants en een schoon, bijna leeg strand.