Mancora en Tumbes

Vrijdag en zaterdag waren rustige dagen in een mooi dorp, wel Veel toeristen, maar dat is logisch op zo'n plek. Een prachtig strand met een wilde zee, hoge golven en heel mooi weer. Ons hotel heette dus terecht, Sol y Mar. Op de kamers waren veel meer bedden dan nodig, geschikt om aan veel surfjongelui te verhuren in drukke tijden. Een grote binnenplaats met een zwembad, maar naast het strand. Dan twijfel ik niet waar ik ga zwemmen. Een drukke boulevard ook, met restaurantjes die heel goedkoop, heerlijke Peruaanse maaltijden serveren, veel ceviche.  Veel muzikanten ook, . Leuk.

Zondag hadden we gelijk met het hotel een toer geregeld. Om half negen stond een busje voor ons klaar, we zijn tenslotte een echte groep geworden. Een Peruaans/Nederlandse groep. Chauffeur Pepe zou ons de dag begeleiden. De tocht zou naar het uiterste punt van Peru gaan, vlakbij de grens dus met Ecuador. De eerste stop was Punta Sal. Mooi strand, rustig, veel vissersbootjes. We zwommen. 

De volgende stop was Caja Marca. Modderbaden. Enorme. Een tegen allergieën, een tegen stress, de derde was tegen exceem.  Een paar mensen waren in de baden en nodigden ons uit, maar geen van onze groep zag het zitten. Je kon nergens douchen erna, een paar emmers water om je een beetje af te spoelen. Voor ons bleef het bij kijken. En foto's maken natuurlijk. Het was wel in een prachtige omgeving.

Zorritos, een nieuw prachtig badplaatsje. Een heel breed strand. Toch weer zwemmen, want het is heel heet in het noorden van Peru, zo vlakbij de evenaar. Hier was de zee echter heel gevaarlijk en dat voelde je direct, je werd de zee ingetrokken. Niet ver van ons vandaan zagen we iemand die niet terug kon komen. Dat werd even heel spannend, iedereen liep erheen en twee jongens met surfplanken konden bij hem komen en hem uiteindelijk naar de kant brengen. Het hele strand leefde mee.

Het hoogtepunt van de dag was echter Puerto Pizzaro. Een haventje, voorbij Tumbas, aan de mangroves, helemaal aan de grens met Ecuador. Eerst lunchten we daar, ceviche en cicharonne. Het bootje lag intussen klaar en we voeren door de mangroves, langs duizenden vogels, vlakbij de boot, prachtig. We voeren ook vlak langs Ecuador. De jongen die ons voer, vertelde wel van alles, maar daar kon ik niets van verstaan, niet alleen omdat mijn Spaans ontoereikend is, maar ik zat ook helemaal vooraan en dat was te ver. Maar aan mijn ogen had ik genoeg. Zo mooi. Aan het einde bracht hij ons naar een krokodillenopvangplek. Daarvoor moesten we wel een stukje door een bos lopen waar heel veel muggen blij waren dat er weer een mens langs kwam. Ayla en ik liepen heel voorzichtig voorop, omdat we dachten dat we in deze tocht krokodillen in het wild tegen zouden komen, maar dat was niet zo. Het was een krokodillendierentuintje. Maar wel heel veel krokodillen. En gelukkig was er aan het eind een krokodil die Ayla zomaar kon pakken en er zelfs op zitten. (Ik hoop dat ik die foto erop krijg)

Moe terug in de auto vielen de kinderen weer in slaap. En wat waren we blij dat we het eerste plan, de nachtbus terug naar Lambayeque verzet hadden naar maandag overdag, zodat we nu nog een laatste nachtje in Sol y Mar konden blijven.

Maandag, laatste dag genieten van Sol y Mar, van strand en zwemmen en van gezellig samen eten, ceviche ceviche en dan terug met de bus naar Lambeyeque, waar we nu wel allemaal konden slapen in het groet huis van avuelo en avuela. Het huis doet me een beetje denken aan hoe ik het huis van Isabelle Allende in het huis van de geesten voorstel. Groot, heel veel kamers, overal spullen. We werden weer hartelijk ontvangen en verwend. Voor Don en voor mij de laatste dag want dinsdag namen wij de bus naar Trujillo en vandaar een taxi naar Huanchaco. Daar zijn we vanmiddag aan gekomen in Hostal Coco's beach. 

Hierover later meer. Nu zal ik weer proberen foto's te plaatsen. Vorige keer kreeg ik er toch nog een aantal op, maar het duurt steeds heel lang en dan staan ze er soms toch niet op.

En wat vind ik het leuk als je reageert als je dit hebt gelezen, dank Roos, Joke en Stijn.