Terug in Arequipe en op weg naar Puno

Inmiddels zijn we in Cusco. Het is 2 februari, maar ik ben gestopt met schrijven tot 30 januari. We maken zoveel mee, we zien zoveel nieuwe dingen dat de tijd om rustig te schrijven met moeite te vinden is.

terug nu even naar donderdag 30 januari. Arequipa. We wandelden vanuit het hotel naar de rivier. Aan de overkant is Convento de la Recoleta. Alsof niemand verwachtte dat er bezoekers zouden komen, werden we binnen gelaten. We konden een kaartje kopen en zelf de lichten aan doen als we een zaal binnen wilden en vooral niet vergeten het licht ook weer uit te doen. We bleven de enige bezoekers deze ochtend in dit prachtige klooster. Niet alleen een imponerend gebouw, ook de verzamelingen die de monniken in de loop van de eeuwen (sinds 1648) bij elkaar hadden gebracht waren indrukwekkend. Incavondsten, zoals een paar mummies van kinderoffers (foto), maar ook opgezette dieren, keramiek en uiteindelijk de enorme bibliotheek met ook nog handgeschreven boeken. 

Voor de middag hadden we ingeschreven op een tour door de stad met een gids. Onze gids was Shirley en ze haalde ons op bij het hotel met een taxi. Ook nu waren we de enigen. Een klein groepje dus. Shirley bracht ons naar een punt boven Arequipa waar we een prachtig uitzicht hadden over de stad. Een gids die zich verder aan jouw wensen aanpast is natuurlijk geweldig, want we hadden al heel wat gezien van wat zij ons eigenlijk wilde laten zien, maar de dingen waar ze nu mee kwam waren leuk. Het standbeeld van Elkeko. Een mooi beeld met allemaal dingen in zijn handen en om zijn nek waar mensen van kunnen dromen. (Foto) Een ukelele, of is het een sjaranka. Wat je maar wil, als je ergens Elkeko tegen komt en hij vraagt je om brood, geef het hem, dan komen je dromen uit. Zo wist ze meer leuke punten, maar daarna wilden wij heel graag naar de Monasterio de Santa Catalina. Een waanzinnig groot, rijk klooster dat al in 1580 werd gesticht. Dat is nog geen 50 jaar nadat de Spanjaarden Peru waren binnen gedrongen. Een klooster voor rijke meisjes die een bediende meekregen als ze, gedwongen door hun ouders, intraden. Het is er allemaal prachtig bewaard ondanks de aardbevingen die ook daar wel wat vernield hebben.

Op straat zagen we de vrouw weer die we eerder al poppen had zien maken. Ze zit gewoon op de stoep en maakt de prachtigste poppen.  Ja hoor, ik heb er nog twee gekocht. Ze was heel blij. Ik ook, kleindochters genoeg.

Die avond aten we met Veronica en haar Ierse man Patrick. Veronica is ook gids in Catalina, we kregen nog leuke achteraf aanvullingen op wat we zelf al gezien en gehoord hadden.

Die nacht sliepen we niet zo goed. Steeds harde bonken alsof de straat werd afgebroken. De volgende dag moesten we om 5.30 uur op, om 6.15 uur werden we opgehaald voor de tocht naar Puno, aan het Titicacameer. Toen bleek dat inderdaad de stoep voor het hotel was weggebroken.  Even denk je dan, waarom doen ze dat 's nachts, maar dat is eigenlijk logisch, overdag is dat onmogelijk. Het is een hele drukke straat.

De taxi bracht ons naar het busstation van Cruz del Sur. In die heerlijke luxe bus, viel Don direct in slaap en schreef ik het vorige reisverslag. 

De reis naar, onze activiteiten in Puno en het verslag van de tocht over het Titicacameer volgt zsm.

Voor alle lezers, ik hoor graag wat van jullie, hoeft niet via deze reactie mogelijkheid, kan ook per mail. Liefs